Η ηθοποιός Βίκυ Βολιώτη, μιλάει στην Χριστιάνα Σταματέλου για το κόστος που έχει η κατάκτηση των δικαιωμάτων των σύγχρονων γυναικών στη ζωή τους με αφορμή την παράσταση Top Girls που ανεβαίνει στο “Θέατρο Πόρτα”.
“Έχουν κερδηθεί πολλά με τον αγώνα των γυναικών για ισότιμη μεταχείριση, όχι όμως όσα θα έπρεπε, ούτε όσα θα όφειλαν να έχουν κατακτηθεί. Από την άλλη αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον ερώτημα που θέτει και το έργο: το κατά πόσο δηλαδή οι κατακτήσεις κερδήθηκαν με τα «όπλα» των γυναικών; Οι γυναίκες, προκειμένου να έχουν ισότιμη μεταχείριση, αποφάσισαν να υιοθετήσουν τα ανδρικά χαρακτηριστικά και να απολέσουν τα γυναικεία… Αυτό τονίζεται και στο έργο.
“Ίσως ο δρόμος για την πραγματική ισότητα δεν είναι να γίνουμε εμείς άνδρες, αλλά να
παραμείνουμε γυναίκες. Να μην υιοθετήσουμε ανδρικά χαρακτηριστικά με αρνητικές συνέπειες.”
Αναρωτιέται κανείς «άξιζε η θυσία να χάσουν οι γυναίκες τη θηλυκή ταυτότητά τους;» Γιατί το να χάσεις την ταυτότητά σου, είναι θυσία. Το έργο δεν είναι ένα απλό φεμινιστικό έργο, αλλά μιλάει για το κατά πόσο μπορούμε να διατηρήσουμε τα ατομικά μας χαρακτηριστικά και τη διαφορετικότητά μας και να μη γινόμαστε όλοι ένα, προκειμένου να αρέσουμε ή να κερδίσουμε κάτι. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά.
“Είμαι σε μια περίοδο της ζωής μου που υπάρχουν στιγμές που νιώθω πολύ μεγάλη ευτυχία. Είμαι καλά με τον εαυτό μου, προσπαθώ να μη χάνω τη γυναικεία μου πλευρά, παρ’ όλο που μεγάλωσα με το δεδομένο: ότι είμαι ίση με έναν άντρα, οπότε δεν υπήρξε για μένα ερώτημα.”
Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα ότι δεν ήταν και τόσο αυτονόητο, πάντως στην προσωπική μου ζωή το θεωρώ αυτονόητο. Ως μητέρα είμαι ευτυχής. Έχω έναν σύντροφο με τον οποίο μεγαλώνουμε μαζί το παιδί, μοιραζόμαστε τα βάρη, αισθάνομαι φοβερή εμπιστοσύνη, γι’ αυτό άλλωστε και αποφάσισα να μπω στην «περιπέτεια» του παιδιού.
Αν μου ξαναδινόταν το δικαίωμα να ζήσω τη ζωή μου απ’ την αρχή, θα άλλαζα πράγματα, τα οποία έχουν να κάνουν κυρίως με τον τρόπο με τον οποίο έβλεπα νεότερη τον εαυτό μου.
Θα προσπαθούσα να μη φοβάμαι πολύ. Πέρασα μεγάλη περίοδο με πολλές φοβίες. Θα άλλαζαν, κατά συνέπεια, και πολλά πράγματα στην προσωπική μου ζωή. Δεν θα έμενα σε σχέσεις ανώφελες. Ίσως όμως να χρειάζονταν κι αυτά τα βήματα…”
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο Beauté Νοεμβρίου.
_______________________________________________________________
Φωτογραφίες: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος Επιμέλεια Φωτογράφισης: Έλενα Παπασταύρου Make up: Βίβιαν Κάτσαρη Συνεργασία make up: Ελευθερία Ρίζου (Freddy Make Up Stage) Εύα Τσόκα (Freddy Make Up Stage) Μαλλιά: Γιάννης Ζώζουλης (D-tales) Βοηθός φωτογράφου: Κατερίνα Γκορίτσα Συνεργασία: Κωνσταντίνος Ευσταθιάδης. Ευχαριστούμε τη Νίκη Βάντεμπεργκ για την πολύτιμη βοήθειά
